پایگاه خبری تحلیلی ویلکیج

در اواخر دهه ۷۰ و دهه ۸۰  تب ایجاد شهرهای جدید در کشور بالا گرفت  ، هرچند در ابتدا و در حوزه نظری، این موضوع، جذاب بود، اما وقتی قواعد شهرنشینی در روستاهایی به اجرا گذاشته شد که هیچ پیش زمینه‌ای نداشتند و هیچ اتفاق جدیدی هم رخ نداده بود و تنها می‌گفتند، اینجا شهر است، آرام آرام روستاییان خوشحال دیروز و چه بسا بسیاری از مجریان و مروجان این اتفاق بعد از گذشت ۲۱ سال از شهر شدن روستای خود فهمیدند که یکشبه نمی شود راه چند ساله را پیمود.

یکی از ضوابط شهر شدن تعدادجمعیت است که باید هر روستایی که جمعیت آن از مرز ۱۰ هزار نفر گذشت باید به شکل شهری اداره شودریا، از این رو به استناد همین بخش از قانون صدها روستا به شهر تبدیل شدند و حالا شمار شهرهای ایران از مرز ۱۰۰۰ رد شده است که بسیاری از آنان از وضعیت خود بشدت گلایه دارند.

از نظر مصادیق شهری توسعه وآبادانی شهرها یکی از اصول پایه پیشرفت امروزه به حساب می آید و موجب کاهش آسیبهای اجتماعی ومهاجرت به سایر شهرها میشود.

شهر آبی بیگلو یکی از نمونه های بارز عدم پیشرفت به حساب می آید که به سبب جمعیت زیر  ۲۰ هزار نفری و عدم تخصیص اعتبارات متوازن وتوسعه نابسامان هنوز منتظر نگاه مسئولان مانده است و هر روز در حال پسرفت توسعه شهری است.

با وجود آب و خاک مناسب و وجود فرصت ها و قابلیت های گردشگری و اکوتوریسمی منطقه باز هم مردم از پیشرفت شهر ناراضی اند و از کمبود امکاناتی که لایق یک شهر باشد در عذابند.

مشکلات این منطقه از بیکاری گرفته تا نارضایتی مردم ازعملکرد شهرداری  و شورای شهر که بعد از سالیان دراز و گذراندن چندین دوره شورای شهر و شهرداری های متعدد، چهره یک شهر را به خود ندیده است، همچنان ادامه دارد.

از وظایف مهم شهرداری ها آبادانی شهر وزیبا سازی منطقه خود میباشد که یکی از اقدامات بنیادین جهت رفاه حال شهرنشینان وجذب گردشگر به شمار می رود و این در حالی است که ورودی ها، کوچه ها وخیابان های  شهر آبی بیگلو هنوز بعد از حدود ۲۱ سال از شهر شدنش هنوز تغییر آنچنان خاص درآن ها مشاهده نمی شود

مسئولان شهرداری اعلام کرده اند که توسعه نامتوازن اعتبارات و نبود درآمد پایدار از مهم ترین مشکلات شهرداری است که بعد از سال های سال از تاسیس شهرداری دراین منطقه هنوزاین مشکل ادامه دارد و به نظر می رسد که اختلافات درون سازمانی شهرداری و شورای شهر نیز یکی دیگر از پاشنه آشیل های عدم توسعه شهر آبی بیگلو می باشد.

با توجه به ظرفیت های کشاورزی ، گردشگری وصنعتی در شهرآبی بیگلو طرح یا صنعتی که جوانان این منطقه را مشغول به کار کند پیش بینی نشده است و این مساله باعث شده تا جوانان آواره ی شهرها وکشورهای همسایه برای یافتن کار شوند.

مسئله بیکاری که باعث مهاجرت و یا دور کاری جوانان در در چندسال گذشته به استان های جنوبی بوده یکی از عوامل اصلی است که آسیب های اجتماعی دراین منطقه را شده داده و به سرعت در حال گسترش است.

آبی بیگلو باتوجه به موقعیت خود می‌تواند شاهد رونق صنعت گردشگری باشد، صنعتی که سال‌هاست دغدغه مسولان کشوری و استانی بوده و اما هنوز از نظر شاخص‌ها در وضعیت نامطلوب به سر می‌برد.

در پایان ذکر این نکته شاید خالی از لطف نباشد که مدیران در بخش‌های گوناگون و کارشناسان و جامعه شناسان هیچ کدام از آن‌ها در این حوزه بررسی خاصی انجام نداده اند و یا اگر بوده در حد شعار و جایگزینی مدیریت ها از دولتی به دولت دیگر بوده است.

انتهای پیام/