شش دوره از شورای شهر آبی بیگلو می گذرد و در این مدت از دوره نخست تا ششم آنچه بیشتر از نظر افکارعمومی دیده شده حواشی شورای شهر بوده تا عملکرد…!

حواشی از اختلاف میان اعضا گرفته تا انتخاب شهردارانی که بیشتر انتصابی بوده اند تا انتخابی و در نهایت عدم توسعه شهری و نارضایتی شهروندان  و… همه و همه باعث شده تا شهروندان نسبت به شورای شهر ناامیدی داشته باشند و به یک بی تفاوتی برسند.

البته باید در نظر داشت که همین شهروندان خود در انتخابشان قومیت و فامیلی را اولویت قرار داده اند و بدون هیچ شاخصه مدیریت شهری همیشه به چشم یک قدرت جناحی در بدنه پارلمان به منتخبان فکر کرده اند و اصلا شهرداری و شهر مهم نبوده و همیشه در تنگنای توسعه شهری و مدیریت بر خدمات شهری دود این همه نالایقی به چشم خود شهروندان آبی بیگلو رفته است.

حال در این میان بروز این مشکلات از یک طرف باز می گردد به اینکه جایگاه شورا به گونه ای تضعیف شده که افراد کارآمد به آن ورود نمی کنند، از طرف دیگر  افرادی هم که آمده اند بدون هیچ تصمیم مدیریت شده و نظلرتی، شهرداری را انتخاب میکنند که  همیشه شهر را دست و پا شکسته مدیریت میکند و هر سال این شهر ویران تر از سال گذشته تحویل شهردار و یا شورای دور جدیدی میشود، و از طرفی هم شناخت مردم نسبت به اینکه چگونه انتخاب کنند، در این مشکلات نقش دارند.

شاید مهم ترین وظیفه شورای شهر، انتخاب شهرداران است، شهرداری به عنوان شاخص ترین نهاد در محدوده شهرها، نقش قابل توجهی در توسعه دارد و انتخاب یا ابقای شهرداران باکفایت می تواند شاخص ترین تصمیم نهاد شورا باشد.

در انتخاب شهردار در دور ششم شورا نواقص زیادی بود که متاسفانه تاکیدهای خبرنگار ویلکیج  مبنی بر انتخاب دقیق و طبق رزومه و برنامه باعث ناراحتی اعضای شورای شهر و همچنین شهردار شد

از همان ابتدای انتخاب شهردار زمزمه های فامیل بودن اکثر اعضای شورا با شهردار بود و سابقه نه چندان قوی در مدیریت شهری و آشنا نبودن به مسایل شهری و شهرداری از ضعف های این انتخاب بود.

عدم ارایه برنامه  از طرف شهردار و انتخاب عجولانه  توسط ۴ عضو از شورا و دهن کجی به چارچوب قوانین انتخاب شهردار که بعدها حتی بعد از طرح سوال از شهردار نیز این دهن کجی ها ادامه داشت و منجر به استعفای سبحانی از شهرداری شد.

دلایل متعد زیادی برای منتخب نبودن شهردار برای این دوره از تصمیم شورای شهر بود، از جمله اینکه آیا این شهردار که بدون ارایه برنامه برای درآمد پایدار پا به شهرداری گذاشته بود میتواند هزینه ۶۰۰ میلیونی در ماه برای تنها فقط حقوق و مزایای پرسنل را تامین کند؟

و یا اینکه وقتی شهردار با آن همه دوندگی و جلسات شبانه و دید و بازدیدهای مدیران و نمایندگان استانی دلبستگی به شغل قبلی خود را داشت و میدانست حقوق آن شغل ۳ برابر درآمد شهرداری است چرا با شعور و رای مردم بازی کرد؟

در این میان  همه این تغییرات و جابجایی ها و استعفا ها زود خواهند گذشت و آب از آب تکان نخواهد خورد ولی تنها چیزی که از بین میرود اعتماد مردم و بی ارزش بودن شعور آنها برای اعضای شورایی است که اصلا جایگاهی برای مردم در تصمیمات خود قایل نیستند.

با این رویه باید منتظر ۴ سال تصمیمات متناقض و احساسی به دور از تعقل و تامل از اعضای شورای شهر داشته باشیم و مطمئنا هر شهرردار نخبه ای هم وارد شهرداری شود نمیتواند با این تفکرات لحظه ای و عدم برنامه موفق برای کسب درآمد پایدار دوام بیاورد.

یادداشت : ناصربرزگر