۱۱ دور از انتخابات مجلس شورای اسلامی را پشت سر گذاشته ایم و در این ادوار، نمایندگان متعددی با رأی مردم خون گرم شهرستان نمین به مجلس شورای اسلامی راه یافته اند. اگر بخواهیم عادلانه عملکرد برخی نمایندگان ادوار گذشته را به بوته قضاوت بگذاریم؛ ماحصل عملکرد آنان را می توان در چند سطر بیان کرد:

– ساز و کار برخی نامزدهای انتخاباتی و سیاست گذاری آن ها در شیوه أخذ رأی در شهرستان نمین بیشتر از آنکه مبتنی بر ارائه برنامه هایی برای توسعه شهرستان نمین باشد؛ بر باند و باند بازی و استفاده از تعصبات جناحی و قومی و قبیله ای متمرکز بوده است.

– خیر و برکت برخی نمایندگان شهرستان بیشتر از آنکه کل شهرستان را پوشش دهد، به گروه ها و اشخاص خاص رسیده و از قِبَل این نمایندگان افرادی خاص توانسته اند یک شبه ره صد ساله بپیمایند

– قول و قرارها و وعده و وعیدهای انتخاباتی برخی از این نمایندگان، بیشتر ترفندهایی برای کسب رأی مردم بوده و آقایان نماینده پس از أخذ اکثریت آراء مردم نسبت به وعد و وعیدهای خود دچار آلزایمر شدید شده و شعار های انتخاباتی خود را به فراموشی سپرده اند.

امروز نتیجه چنین وقایع ناخوشایندی این است که؛ شهرستان نمین دچار مظلومیت و محرومیت غیر قابل تحملی شده که بیش از همه، جوانان بحران زده این شهرستان را می آزارد؛ رشد بالای بیکاری، رشد روز افزون شغل های کاذب ،اعتیاد و افزایش آسیب های اجتماعی و … بیش از هر چیز نتیجه کم کاری برخی نمایندگان ادوار گذشته مردم شهرستان نمین در مجلس شورای اسلامی و ضعف آن ها در شناساندن مزیت های بالقوه این شهرستان به دولتها و جذب سرمایه برای بالفعل نمودن این پتانسیل های عظیم بالقوه بوده است.

اگر شهرستان نمین که در بسیاری از شاخص ها از جمله در بخش کشاورزی و دامداری و گردشگری موقعیت استثنایی و ویژه ای را در کل کشور دارد، فقط متناسب با ۳۰ درصد از پتانسیل های خود رشد می کرد، امروز کمتر جوان بیکاری را در شهرستان داشتیم؛ این در حالی است که حداقل فرصت های شغلی در این شهرستان نیز به دلیل عملکرد ضعیف و بی تعهدی برخی از این نمایندگان اکثریت به نیروهای غیر بومی رسیده به طوری که شهرستان نمین را از این منظر می توان مظلوم ترین شهرستان استان و یا حتی کشور به حساب آورد.

جلسات و بازدیدهای نمایندگان و کسب اعتبارات تلفنی تا به امروز نزدیک به ۱۰۰ میلیارد تومان یا بیشتر از این مبلغ برای زیرساخت های شهرستانی بوده است ولی متاسفانه هنوز بعد از گذشت ۲ سال از جلوس نمایندگان در مجلس شهرستان نمین هیچ رشدی نسبت به چند سال گذشته نداشته است.

جز اینکه در دولت گذشته برخی کارخانجات که در آینده آلاینده های صنعتی برای شهرستان و موجب کم آبی منطقه خواهند بود هیچ اتفاق خاصی به لحاظ زیرساختی و اشتغال اتفاق نیفتاده است.

تعداد بازدیدها و جلسات نمایندگان از دست آمار خارج شده و الان بعد از گذشت ۲ سال نوبت عملی شدن وعده هاست نه اینکه برای نمایش و عکس در یک سالن جلسه تمامی دهیاران و شوراها را جمع کرده و دوباره از تخصیص اعتبار برای آنها وعده بدهیم…

مگر نه اینکه این بازدیدها و وعده ها در همان روستا و بخش توسط نماینده در دو سال گذشته انجام گرفته و حالا چه اصرارری برای برگزاری جلساتی است که دوباره وعده اعتبار میدهند…

متاسفانه عملکرد مدیریت شهرستان منوط به فضای مجازی و جلساتی شده است که هیچ خروجی تا کنون برای مردم نداشته است و باید این مشکلات روستایی ها و دهیاران و شوراها توسط فرماندار محترم احصا شده و در جلسه با حضور مدیران کل استانی به آن پرداخته شود و نه جمعیتی که نهایتا سه یا چهار نفر آن میتوانند مشکلات خود را بیان کنند.

تمامی جاده های مواصلاتی شهرستان نمین از بین رفته و به اذعان خود نمایندگان چندین میلیارد برای آنها اعتبار تخصیص یافته!ولی جاده همان جاده است حتی بدون لکه گیری و خط کشی

آب و فاضلاب نمین چندین بار اعتبار تخصیص یافته هنوز یک متر کار نشده است و اتفاقا سر جذب اعتبار آن دعواست که هرکدام به خود منتسب میکنند حتی نماینده  مجلس دور دهم

حوزه گردشگری، معادن، تونل گردنه حیران، اشتغال، کشاورزی همه و همه در حد شعار  مانده و احساس بر این است با گذشت دو سال از عمر نمایندگان و نزدیک به یکسال از عمر دولت و ۴ ماه از عمر فرمانداری در نمین همه به تماشای یک نمایش تکراری نشسته ایم و این نمایندگان هم سال بعد میروند و مدیران جابجا میشوند و نمین سر جای خود مانده و فقیرتر و افسرده تر و پیرتر از امسال…

یادداشت : ناصربرزگر